En we zijn begonnen!

De eerste collegeweek is inmiddels al bijna voorbij, dus het is nu echt begonnen! Ik heb verschillende Duitse lessen gehad. Het is op zich wel leuk, erg schools (ja nog erger dan de opleiding Nederlands aan de Radboud :S), maar het onwaarschijnlijk mooie gebouw maakt dat helemaal goed. Het is en blijft erg vermoeiend, want Engels, Hongaars, Duits en Nederlands door elkaar maakt het niet makkelijk. Daarbij is het ook altijd maar afwachten in welke taal er tegen je gesproken wordt. Soms blijkt dat gewoon Engels te zijn, maar voordat je dat door hebt, heb je al je karige vocabulaire van Duits geraadpleegd en het drieënhalve woord Hongaars… Ja de taalbarrière is vreselijk. Zoals iedereen waarschijnlijk wel weet, trek ik mijn mond vaak genoeg open, maar hier niet. Het is heel erg frustrerend als je een antwoord wel weet, maar het niet kunt zeggen of het niet kunt overbrengen. Ook worden er bijvoorbeeld bij de grammaticalessen nadruk gelegd op de (voor Nederlanders) verkeerde dingen. Sorry hoor, maar een vraag als: “Was bedeutet ‘frei sein‘, Carine?” is toch om te lachen? Mijn antwoord was dan ook: “uhhh… (is dat een serieuze vraag??) … dass du frei bist?”. Wat ook niet echt helpt, is dat de grammaticadocent steeds in het Hongaars dingen zegt. Dan legt ze even snel uit wat iets betekent of geeft een uitleg over iets. Vervolgens zegt ze in een half woord Duits waar ze het over had, maar daar heb ik niks aan, want op die manier weet ik wel waarover de uitleg ging, maar heb ik de uitleg zelf natuurlijk niet meegekregen! Hoe irritant. En om dat dan op een zelfverzekerde, doch correcte, wijze aan haar duidelijk te maken, is voor mij dan weer onmogelijk in het Duits. Pffff…
Gelukkig zijn niet alle lessen en docenten kommer en kwel, want de meeste docenten checken steeds of ik het meekrijg en verontschuldigen zich als ze (al dan niet per ongeluk) op het Hongaars overschakelen. Er is ook al bij verschillende lessen een aantal studenten naar mij toegekomen om te vragen hoe ik het hier vind, waar ik vandaan kom en dat ik ze om hulp mag vragen als dat nodig is. Heel tof :)

Op de ESN-avonden (Erasmus Student Network) en -borrels, op de universiteit en via Zsuzsi heb ik al veel mensen mogen ontmoeten. De meeste namen zijn onmogelijk om te onthouden, want er zitten exotische exemplaren tussen. Het gezelschap bestaat uit veel nationaliteiten en ik heb mensen ontmoet uit Hongarije (goh), Brazilië (keer 100), Finland, Tsjechië, Spanje, Frankrijk, België, Duitsland, Turkije, Slowakije, China, Nigeria en Amerika…

Afgelopen zaterdag heb ik een etentje gehad met Judit, Zsuzsi en nog twee vrienden. Dit is een groepje vrienden van de opleiding Nederlands en dus hebben we de hele avond Nederlands kunnen praten. Het was erg gezellig en de volgende keer wil ik graag iets Nederlands gaan koken. Hier in huis is het er nog niet van gekomen om Hutspot en pannenkoeken (niet tegelijk natuurlijk) te maken, maar dat gaat zeker nog wel gebeuren. Ik heb al wel een appeltaart gebakken!! Hij viel zeer in de smaak, dus dat zal waarschijnlijk nog wel eens herhaald worden ;)

Woensdagochtend is de vader van Zsuzsi naar Engeland vertrokken. Wel gek hoor, want ik zie hem nu dus niet meer voordat ik naar Nederland vertrek. Het is echt een superlieve man die mij steeds van alles liet zien over de Hongaarse keuken en uitleg gaf over de taal. Hij deed ook erg zijn best om in zijn beste Engels met mij te praten. De avond voordat hij vertrok (en ik pas ’s nachts na het stappen zou thuiskomen) had hij een lief ‘good night’ briefje op mijn kussen gelegd. Wat een schat :) Zsuzsi’s moeder blijft nog een tijdje in Debrecen, want zij moet eerst een Engelse taalcursus volgen, zodat zij in Engeland hopelijk beter werk kan krijgen. Ook zij is heel lief en doet haar best om in het Engels te praten, al is dat voor haar een stuk moeilijker.

Dit weekend zou ik misschien naar een stad (ook stadsnamen zijn té moeilijk om te onthouden) gaan met wat andere Erasmusstudenten, maar ik moet voor de Duitse grammaticales nog bijna 200 onregelmatige werkwoorden leren (dat zijn inclusief Engelse betekenis zo’n 1200 woordjes), 37 opdrachten maken en de hele werkwoordstheorie gaan begrijpen. Lukt dit niet, dan krijg ik (alweer) een minpunt. Ik weet niet hoeveel minpunten ik mag hebben, maar ik wil toch maar gaan proberen om minpunten te voorkomen. Gelukkig ben ik hier nog ruim 5 maanden en zijn er dus nog genoeg weekenden over om op ‘excursie’ te gaan. Zo staat in maart een trip naar Budapest gepland met de ESN.

En dan nu het zweverige/serieuze/filosofische gedeelte van het verhaal ;)
Hartverwarmend. Ik denk dat het zo voelt ja. Mensen die mij spontaan mailtjes sturen om mij een beetje op de hoogte te houden van de gebeurtenissen in ons kikkerlandje of mensen die mij even een appje doen of uitgebreid reageren om mijn berichtjes. Dat voelt zo heerlijk! Waarschijnlijk begrijpen de mensen die zelfs zijn weggeweest precies wat ik bedoel. Het voelt soms een beetje alsof ik iedereen in Nederland vergeet, want nee natuurlijk weet ik niet precies wat ze aan het doen zijn en wat er allemaal gebeurt, dat kan ook niet… maar stiekem voelt het alsof ik dat wel zou moeten en dan is het heel erg fijn om van die lieve berichtjes te krijgen en te merken dat mensen mij toch nog wel aardig vinden, ook al ben ik nu misschien even iets minder betrokken ;) Het voelt een beetje alsof de wereld om mij, en mij alleen, draait. Dat in Nederland de wereld stilstaat. Ik snap ook wel dat het onmogelijk is om zowel het leven in Hongarije als in Nederland voor 100% te leven, dus is het beter als ik me focus op Hongarije ;)

Wat er verder zoal is gebeurd of gaat gebeuren: op de registratiedag (12 feb.) heb ik mijn studentenkaart (lees: gewoon een A4’tje) gekregen, ik heb me ingeschreven voor de taalcursus Hongaars die volgende week begint, ik loop nog braaf drie keer per week hard met Evi, ik ben met Andi (Zsuzsi’s zusje) en haar vriendin naar de bioscoop geweest (spotgoedkoop: 1090 Ft… is nog geen 3,50), er was een surpriseparty voor Andi, ik heb een welkomstdiner gehad waarbij ik mij mocht verkleden als traditioneel Hongaars vrouwtje, ik heb geschaatst en Eduardo de gekke Braziliaan stond voor het eerst op het ijs (maar deed ondertussen wel meer kunstjes dan ik ooit zal doen), ik ga nog steeds met de oranje fiets naar de uni (als het droog is en de auto de garage niet blokkeert), ik heb appeltaart gebakken, maar nog geen hutspot en pannenkoeken, ik kan al steeds meer Hongaarse woordjes, ik moet voor aankomende maandag nog 1158 Duitse woordjes leren en volgende week zal ik voor het eerst in actie komen als student-assistent Nederlands.

Laat het me weten als je meer wilt weten of nieuwsgierig bent naar bepaalde dingen, want dan zal ik daar in mijn volgende blog(s) antwoord op geven :)